LARADVENTURES
Blog Post
Baku in Azerbeidzjan - Het omkeerpunt
laradventures • 2 augustus 2019
WE ZIJN ER! En nu?
We hebben zo lang mogelijk uitgesteld om Azerbeidzjan in te reizen. Puur vanwege het feit dat het bereiken van de hoofdstad Baku omkeren betekent. Ik heb het gevoel dat we net een maandje onderweg zijn. Niet al meer dan 4 maanden. Maar het moest er toch van komen. Azerbeidzjan, het land van.. Ja van wat eigenlijk behalve omkeren? Ik wist echt vrij weinig van het land. Behalve dat het aan de Kaspische zee grenst en dat drones verboden zijn. Onze avonturen in enkele hoogtepunten:
De eerste dag - We parkeerden de auto in Sheki, naast een restaurant. We waren kapot na de grens overgang en een paar slechte nachten. Vanavond zouden we lekker vroeg gaan slapen. Maar toen werden we ontvoerd.
De eerste dag - We parkeerden de auto in Sheki, naast een restaurant. We waren kapot na de grens overgang en een paar slechte nachten. Vanavond zouden we lekker vroeg gaan slapen. Maar toen werden we ontvoerd.
Een grote familie gaf een feestje bij het restaurant. Ter ere van hun jongen die het leger in zou gaan de volgende dag. Wij werden ere gasten. We staan op honderden foto's, met iedereen. We werden volgestopt met heerlijk eten. De hapjes werden zelfs op m'n vork geprikt als ik even 'vergat' te eten. Bij Casper werd de wodka aangevuld na iedere slok. We hebben ons in het zweet gedanst. Het was een onvergetelijke avond met bijzonder lieve en gastvrije mensen.
Baku - Hier maakte we bovenstaand filmpje, liepen we meer dan tijdens onze langste hike, zagen we een berg branden en kwamen we alweer veel Duitsers tegen die we al eerder hadden ontmoet deze reis. Ook had de auto een date. Met de Landroverclub van Azerbeidzjan. Het werd een heerlijk dagje op het strand met thee, lieve mensen en natuurlijk mooie auto's. Wederom was iedereen erg vriendelijk. Een van de heren van de club werkt in een grote garage. De volgende dag mochten we de Landrover daar naar toe brengen voor wat TLC.
Na meer dan 18.000 kilometer was hij daar wel aan toe. We hoefden geen manuren af te rekenen, alleen de gebruikte spullen.
De laatste nacht - We maakte flink wat (te harde) kilometers naar de grens om terug Georgië in te kunnen gaan. Een goede slaapplek konden we niet vinden. Het was veel te heet zonder schaduw en bomen waren nergens te vinden. Na een paar mislukte pogingen om bij een meertje te gaan kamperen waren we nogal chagrijnig geworden en besloten we, fuck it, om naar een hotel te rijden. Het dichtstbijzijnde hotel bleek een hotel te zijn in een mega groot olympisch trainingscentrum. Ik liep naar binnen en kreeg te horen ieder bed bezet was.
De laatste nacht - We maakte flink wat (te harde) kilometers naar de grens om terug Georgië in te kunnen gaan. Een goede slaapplek konden we niet vinden. Het was veel te heet zonder schaduw en bomen waren nergens te vinden. Na een paar mislukte pogingen om bij een meertje te gaan kamperen waren we nogal chagrijnig geworden en besloten we, fuck it, om naar een hotel te rijden. Het dichtstbijzijnde hotel bleek een hotel te zijn in een mega groot olympisch trainingscentrum. Ik liep naar binnen en kreeg te horen ieder bed bezet was.
Met nationale en internationale worstelaars! Ik vroeg of we dan misschien alsjeblieft onze tent uit mochten klappen op de parkeerplaats. Er werd moeilijk gekeken, gebeld en overlegd. De baas kwam er bij en gaf ons een hand. En daarna een grote glimlach. We kregen een parkeerplekje toegewezen. Midden in het stadion!
We reden de auto het veld op tijdens een training en we kregen heel wat duimpjes omhoog van de worstelaars. Raoul van het centrum liet het niet bij deze geweldige gastvrijheid. Vervolgens kregen we ook nog toegang tot het zwembad, de douches, de wifi, thee en de volgende ochtend tot een ontbijt. Allemaal voor gratis.
De laatste dag - Op naar de grens. We kochten nog wat boodschappen van onze laatste Manatjes. We verlieten het dorp en 3 minuten later werden we gestopt door een politie auto. Hij vroeg niet naar de paspoorten. Dat was raar. Casper moest mee naar de politie auto, en gaan zitten. Ook raar. Tien lange minuten later (terwijl ik de deuren op slot had gedaan en ons geld en paspoorten had verstopt) kwam Casper met een grijns terug naar de auto lopen. Terwijl hij gas gaf was zijn enige tekst: 'pure oplichting'. Wat was er aan de hand?
Nou, blijkbaar hadden we dus ergens te hard gereden (ja dat kan met een Landrover Defender) en de politieagent had in het systeem een flitsfoto van ons tevoorschijn getoverd. Kak natuurlijk. Maar toen Casper op het scherm van de agent meekeek en zag dat hij het boete bedrag bleef verhogen gingen er bij hem weer alarmbellen af. De boete zou omgerekend zo'n 1000 euro bedragen. Zelfs voor Nederlandse begrippen nogal hoog. Casper zei tegen de agenten dat hij uiteraard zou betalen als hij schuldig was, maar dan zou hij eerst mee gaan naar het bureau voor een boete op papier, en daarna naar de bank. Het gezicht van de agent betrok.
De laatste dag - Op naar de grens. We kochten nog wat boodschappen van onze laatste Manatjes. We verlieten het dorp en 3 minuten later werden we gestopt door een politie auto. Hij vroeg niet naar de paspoorten. Dat was raar. Casper moest mee naar de politie auto, en gaan zitten. Ook raar. Tien lange minuten later (terwijl ik de deuren op slot had gedaan en ons geld en paspoorten had verstopt) kwam Casper met een grijns terug naar de auto lopen. Terwijl hij gas gaf was zijn enige tekst: 'pure oplichting'. Wat was er aan de hand?
Nou, blijkbaar hadden we dus ergens te hard gereden (ja dat kan met een Landrover Defender) en de politieagent had in het systeem een flitsfoto van ons tevoorschijn getoverd. Kak natuurlijk. Maar toen Casper op het scherm van de agent meekeek en zag dat hij het boete bedrag bleef verhogen gingen er bij hem weer alarmbellen af. De boete zou omgerekend zo'n 1000 euro bedragen. Zelfs voor Nederlandse begrippen nogal hoog. Casper zei tegen de agenten dat hij uiteraard zou betalen als hij schuldig was, maar dan zou hij eerst mee gaan naar het bureau voor een boete op papier, en daarna naar de bank. Het gezicht van de agent betrok.
Hij vroeg hoeveel contant geld Casper bij zich had. Als hij dat zou geven zou hij de bekeuring uit het systeem halen. Casper vertelde dat we alleen nog maar 20 manat en koekjes hadden omdat we onderweg naar Georgië waren. Na nog 3x 'hoeveel dollars of euro's heb je, dan kun je gaan', gaven de agenten op. 'Ben je een toerist? Oke, ga maar. En niet meer te hard rijden!' We hoefden niet mee naar een bureau, kregen geen keurig geprint ticket die we nog moesten gaan betalen maar konden gewoon naar Georgië.
Azerbeidzjan is het land van gastvrije mensen die graag alles met je delen, hitte in de zomer, een brandende berg, lada's, een megastad Baku waar je je dagen kunt vermaken, verrassingen, een indrukwekkende sterrenhemel en heerlijk eten. Het was misschien naïef van mij om te denken dat ik mijn hoofddoek veel zou dragen in Azerbeidzjan. Maar ik heb hem niet uit mijn tas hoeven halen. Ik voelde me hier vrij als vrouw.
Azerbeidzjan is het land van gastvrije mensen die graag alles met je delen, hitte in de zomer, een brandende berg, lada's, een megastad Baku waar je je dagen kunt vermaken, verrassingen, een indrukwekkende sterrenhemel en heerlijk eten. Het was misschien naïef van mij om te denken dat ik mijn hoofddoek veel zou dragen in Azerbeidzjan. Maar ik heb hem niet uit mijn tas hoeven halen. Ik voelde me hier vrij als vrouw.
Gelukkig is Baku niet het einde van de reis. We keren alleen om. We hebben nog heel wat landen te ontdekken en maanden te reizen.
Delen
De Landrover staat weer voor de deur geparkeerd. De reis zit er op. We zijn 251 dagen onderweg geweest. Vanavond klappen we niet de tent uit en klimmen we niet het laddertje op naar ons bed.
Dag 229 van de reis. Ik scheur in onze Landrover Defender naar het ziekenhuis in het dorpje Yeşilova in Turkije. Naast me zit iemand die zijn naam veel te veel eer aan doet en dus witter ziet dan een spook.
Landrover Defenders, je vindt ze prachtig of spuuglelijk. Aangezien we er al jaren in rijden zal het je niet verbazen dat Casper en ik van ze houden. Ondanks hun streken. En er zijn meer gekkies zoals wij. Afgelopen weekend bezochten we een festival met meer dan 100 Turkse Landrover Defenders en hun toffe baasjes. Op onze heenweg (naar Baku) in Turkije kreeg onze Landrover problemen, een kapotte waterpomp bleek de boosdoener. Op die manier maakten we kennis met Emre van Overland Anatolia . Hij verwees ons door naar een garage in Istanboel waar Gökhan onze auto perfect fixte. Heel wat andere reizigers hebben we ook geadviseerd om naar Overland Anatolia te gaan. Toen Emre vernam dat we weer in Turkije (op de terugweg) waren heeft hij ons uitgenodigd om naar het festival te komen voor Defender Lovers in Yalova. We maakten gebruik van die te gekke uitnodiging en reden er ietwat, zo'n 1400 kilometer, voor om. Maar dat was absoluut de moeite waard! De meer dan 100 Landrovers en al hun bijbehorende eigenaren leken al te weten dat er twee van die gekke Hollanders op het festival zouden zijn. We werden als helden ontvangen en maakten veel nieuwe vrienden. Twee nachten en drie dagen lang regende het non-stop, waardoor het terrein al snel veranderde in een grote modderpoel. Wat alleen maar leuk was uiteraard met al die offroad auto's. Niet alleen hadden we een te gekke tijd dankzij de Turkse gastvrijheid, auto's kijken en in de modder spelen. We kregen ook nog een cadeautje. Onze auto wordt voor vertrek uit Turkije helemaal gereinigd. Al onze gespaarde modder wordt weggepoets en ook de binnenkant wordt helemaal ontdaan van 6 maanden reisvuil. Super tof! Wordt vervolgd op Instagram . Iedereen ontzettend bedankt voor deze bijzondere ervaring. Hopelijk tot ziens. #defenderlovers Foto's: @ Landrography
Een prachtig avontuur met vrienden in een rode en vrienden een witte Landrover Defender. Met daktenten! Samen in colonne rijden in Armenië en Georgië!
Trashing our planet. Waarom maakt de mensheid er zo'n zooitje van?
De minder leuke kant van het reizen: het feit dat een mens moet kakken en plassen. En sop nodig heeft.
Reis door Bosnië en Herzegovina
Roadtrip door Italië langs Rome, Pompeii en Paestum
Een wildkampeeravontuur bij een oud fort in Italie
De eerste week van het grote avontuur. Casper en Lauren vertrekken vanuit Alkmaar.